روز مباهله، اثبات حقانیت نبوت و امامت
یکی از روزهای با فضیلت ماه ذی الحجه، روز بیست و چهارم این ماه، روز مباهله می باشد. مباهله از نظر معنا و مفهوم اشاره شده در آیه ی نازل شده در این روز، به معنای نفرین کردن دو نفر به همدیگر است. و این روز از دو نظر حائز اهمیت می باشد.
- مباهله اهل بیت (ع) با نصارای نجران
- نزول آیه ی تطهیر در شان اهل بیت پیامبر
مباهله اهل بیت و نصارای نجران:
ماجرای مباهله ی پیامبر با نصارای نجران به سال دهم هجری می رسد که پیامبر (ص) نامه ای به مسیحیان نجران فرستادند، و مضمون نامه ی پیامبر به این صورت بود که خداوند یکتا را عبادت کنند و مسلمان شوند و یا اگر می خواهند به مذهب خود باشند به مسلمین جزیه بدهند و اگر نمی پذیرند آماده جنگ با مسلمانانشوند.
مسیحیان نجران با بزرگان خود به مشورت نشستند تا چاره ای برای برخورد با پیامبر پیدا کنند، برخی از بزرگان قوم که اسقف نجران نیز بودند مخالفت خود را با تسلیم در برابر ایمان آوردن به پیامبر (ص) اعلام کردند. در مقابل عده ای دیگر مانند ابو حارثه اسقف اعظم نجران که ۱۲۰ سال عمر داشت و در باطن مسلمان بود با امر پیامبر (ص) موافق بودند. بعد از گذشت دو روز از مشورت قرار شد کتاب جامعه را که صفات پیامبر بعد از حضرت مسیح (ع) را ذکر کرده بود را بخوانند. فصل های این کتاب در حضور جمع مسیحیان و فرستادگان پیامبر (ص) قرائت شد و با توجه به مطالبی که در جامعه آمده بود، نتیجه بر این شد که هفتاد نفر از جمله سید و عاقب و ابوحارثه را برای تحقیق به شهر مدینه بفرستند.
پس از اینکه فرستادگان خدمت پیامبر (ص) رسیدند، هرچه آن حضرت دلیل و برهان آورد آنها قانع نشدند و قبول نکردند و به همین دلیل امر به مباهله واگذار شد.
در همین زمان جبرییل آیه ی شریفه ی زیر (آیه ی ۶۱ سوره مبارک آل عمران ) را بر پیامبر نازل کردند :
فَمَن حاجَّکَ فیهِ مِن بَعدِ ما جاءَکَ مِنَ العِلمِ فَقُل تَعالَوا نَدعُ أَبناءَنا وَأَبناءَکُم وَنِساءَنا وَنِساءَکُم وَأَنفُسَنا وَأَنفُسَکُم ثُمَّ نَبتَهِل فَنَجعَل لَعنَتَ اللَّهِ عَلَى الکاذِبینَ
ترجمه ی این آیه ی شریفه به صورت زیر می باشد:
هرگاه بعد از علم و دانشی که (در باره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانی با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله کنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.
فردا که شد که پیامبر(ص) آمد، در حالی که دست حضرت علی(ع) را گرفته بود و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) پیش روی او حرکت می‌کردند، و حضرت فاطمه (علیها السلام) پشت سر او و مسیحیان و در پیشاپیش آنان اسقف اعظم آنان بیرون آمدند.
پیش از اینکه مسیحیان به پیامبر برسند، عالم بزرگشان به آن ها گفته بود که اگر پیامبر همراه با تعداد زیادی از اصحاب و یاران و لشگریان آمده بود هیچ هراسی نداشته باشید که این شیوه ی پادشاهان می باشد ولی اگر با خانواده ی خود آمده بود از مباهله منصرف شوید زیرا که این کار، شیوه ی انبیا می باشد.
هنگامی که پیامبر(ص) را با همراهان مشاهده کرد، پرسید: اینها چه کسانی هستند؟ گفتند: “آن مرد ، پسر عمو و داماد او است، و اینان دختر زاده‌های او هستند، و این بانو، دختر او است که از همه نزد او گرامی‌تر است. ”
اسقف نگاهی کرد و گفت: “من مردی را می‌بینم که مصمّم و با جرأت در مباهله آمده و می‌ترسم او راستگو باشد، و اگر راستگو باشد بلای عظیمی بر ما وارد خواهد شد. ” سپس گفت: “ای ابوالقاسم ما با تو مباهله نخواهیم کرد، بیا با هم صلح کنیم”
و در بعضی از روایات آمده که اسقف اعظم گفت: “من صورت‌هایی را می‌نگرم که اگر از خدا بخواهند کوه را از جا برکند چنین خواهد شد! پس مباهله نکنید که هلاک خواهید شد.” و پس از این مسیحیان نجران استدعای مصالحه و قبول جزیه نمودند.
از دیگر مناسبت های این روز می توان به نزول آیه ی تطهیر می توان اشاره کرد.
روزی که پیامبر خدا (ص) قصد مباهله داشتند ، قبل از آن که برای مباهله اقدام کنند عبا بر دوش مبارک خود انداختند و حضرت امیرالمومنین و فاطمه و حسن و حسین (ع) را در زیر عبای مبارک جمع کرد و فرمودند : “پروردگارا، هر پیغمبری را اهل بیتی بوده است که مخصوص ترین خلق به او بوده‌اند. خداوندا، اینها اهل بیت منند. پس شک و گناه را از ایشان برطرف کن و ایشان را پاک کن.”
در این هنگام جبرئیل نازل شد و آیه تطهیر ( آیه ۳۳ سوره احزاب ) را در شان ایشان فرود آورد:
…. إِنَّما یُریدُ اللَّهُ لِیُذهِبَ عَنکُمُ الرِّجسَ أَهلَ البَیتِ وَیُطَهِّرَکُم تَطهیرًا
“همانا خداوند اراده فرمود از شما اهل بیت پلیدی را برطرف فرماید و شما را پاک پاک کند.”
با توجه به فضیلت های ذکر شده برای این روز ، در این روز انجام چند عمل وارد شده است که عبارتند از غسل کردن، روزه گرفتن، دو رکعت نماز خواندن که آن نماز مثل نماز روز عید غدیر است (دو رکعت است؛ در هر رکعت، یک مرتبه حمد و ۱۰ مرتبه توحید، ۱۰ مرتبه آیه الکرسی و ۱۰ مرتبه قدر خوانده می‌شود و بهتر است پیش از اذان ظهر خوانده شود)، سپس خواندن دعای مباهله که شبیه به دعای سحرهای ماه رمضان است همچنین شایسته است در این روز صدقه دادن به فقراء به جهت تَاسی به مولای متقیان امیرالمؤمنین علی(ع) و زیارت کردن آن حضرت و بهتر است زیارت جامعه خوانده شود.
روابط عمومی شرکت سرمایه گذاری ساختمان گروه صنایع بهشهر
